کــفــــــــــــش

گریستم چون کفش نداشتم...

تا اینکه مردی را دیدم که پا نداشت

راضی ام به رضای تو

یه روز حضرت موسی به خداوند متعال عرض کرد : من دلم میخواد یکی از اون بندگان خوبت رو ببینم .

خطاب اومد : برو تو صحرا . اونجا مردی هست داره کشاورزی میکنه . او از خوبان درگاه ماست .

حضرت اومد دید یه مردی هست داره بیل میزنه و کار میکنه .

حضرت تعجب کرد که او چطور به درجه ای رسیده که خداوند میفرماید از خوبان ماست .

از جبرئیل پرسید . جبرئیل عرض کرد : الان خداوند بلائی بر او نازل میکند ببین او چی کار میکنه .

بلایی نازل شد که آن مرد در یک لحظه هر دو چشمش رو از دست داد.فورا نشست .

بیلش رو هم گذاشت جلوی روش. گفت : مولای من تا تو مرا بینا می پسندیدی من داشتن چشم را دوست می

داشتم . حال که تو مرا کور می پسندی من کوری را بیش از بینایی دوست دارم . حضرت دید این مرد به مقام رضا

رسیده . رو کرد به آن مرد و فرمود : ای مرد من پیغمبرم و مستجاب الدعوه . میخوای دعا کنم خدا چشاتو بهت

برگردونه . گفت : نه . حضرت فرمود : چرا ؟ گفت : آنچه مولای من برای من اختیار کرده بیشتر دوست دارم تا آنچه را

که خودم برای خودم بخواهم .

باور از جنس امید

دنیای بدون خـــــــــــــــــدا

هدیـــــــــــــــــــــــه

خدای مهربانم

بیش از هر چیز برای هدیه ای که هر روز با هزار عشق و امید به من می دهی از تو سپاسگزارم

هدیه ای که نامش "زندگیست"

قبل از مـــــــرگ

آنچه قبل از مرگ انسان را می کشد ناامیدی است.

امام علی(ع)  

وقتی دلت تنگ است

خود را به خـــــــــــــدا بسپار
وقتی که دلـــــــــــــــت تنگ است؛
وقتی که صـــــداقـــــــت
 به صــــــــــد رنگ است؛
خود را به خــــــــــــــدا بسپار؛
چون اوســـــــــت که بی رنــــــــــگ است...

باخته هایت

یافته های خود را با باخته هایت مقایسه کن؛

ولی بدان اگر خدا یافته باشی..

هرچه باخته ای مهم نیست..

خدایا جهان پادشاهی توراست...

خدایا جهان پادشاهی توراست

زما خدمت آید خدایی توراست

پناه بلندی و پستی تویی

همه نیستند آنچه هستی تویی

همه آفریدست بالا و پست

تویی آفریننده ی هرچه هست

خرد را تو روشن بصر کرده ای

 چراغ هدایت تو بر کرده ای

جهانی بدین خوبی آراستی

برون زان که باریگری خواستی

«نظامی»

خدایا هیچ وقت رهـــایم نکن . . .

خدای من
نه آن قدر پاکم که کمکم کنی و نه آن قدر بدم که رهایم کنی
میان این دو گمم
هم خود را و هم تو را آزار میدهم
هر چه قدر تلاش کردم نتوانستم آنی باشم که تو خواستی
و هرگز دوست ندارم آنی باشم که تو رهایم کنی
آنقدر بی تو تنها هستم که بی تو یعنی “هیچ” یعنی “پوچ”
خدایا هیچ وقت رهـــایم نکن . . .

تو مرا چه دیده ای؟

                                                                                                

خدایا تو را عاشق دیدم و غریبانه عاشقت شدم

تو را بخشنده پنداشتم و گنه کار شدم

تو را وفادار دیدم و بی وفایی نمودم
 

ولی هر کجا که رفتم سرشکسته بازگشتم

تو را گرم دیدم و در سردترین لحظات به سراغت آمدم

اما...

تو مرا چه دیدی؟

که همچنان بخشنده و توبه پذیر و مشتاق بنده ات ماندی؟

بارالهااااااا ...

                                                          

بارالهااااااا  ... 

به من آرامش ده

تا بتوانم آنچه را نمی توانم تغییر دهم درک کنم

دلیری ده

تا تغییر دهم آنچه را که می توانم تغییر دهم

بینش ده

تا تفاوت این دو را بدانم

مرا فهم ده

بارالها مرا فهم ده

و تا در اعماق وجودم بباوران تمام عشقت را

بارالها

روزگاریست احساس بی توبودن میکنم

مرا دریاب

احساسم را پر ز لطف بی پایانت کن

و تو خود میدانی من مدتهاست که تو را فریاد می زنم

 مرا و نگاهم را و فریادهایم را اجابت کن

بارالها نباشد لحظه ای که تو از من دلگیر باشی و من خرسند باشم

خدای من ، امید من،

تو آرامم باش که بی تو اگر دنیا هم مال من باشد آرامشی نخواهد بود

کاری که خدا با تو میکند...

آدم ها را بدون اینکه به وجودشان نیاز داشته باشی؛
دوست بدار!

کاری که خدا با تو میکند....

برای اشتباه کردن انسان باشید؛

 و برای بخشیدن خدا...

خدایا دستم به آسمان نمیرسد اما تو که دستت به زمین میرسد،بلندم کن....

آفرینش شگفت انگیز

کدامین خصلت از خدای خود را دوست داری؟

از کسی پرسیدند...

کدامین خصلت از خدای خود را دوست داری؟

گفت:

همین بس که میدانم، او میتواند

مچم را بگیرد

ولی دستم را میگیرد...

هنگامی که افسرده ای

تا خـــــــــــــــــــــــــدا

خدا دوستت دارم..

مهربانی ساده است..

مهربانی ساده است، ساده تر از آنچه فکرش را بکنی ؛
کافی است به خودت ایمان داشته باشی و به معجزه مهر ...

کافی است به دستهایت فرمان دهی تا به جای تنبیه ،
آرام بر سر کودک سرکش کشیده شوند و موهایش را قلقلک دهند ...

کافی است به چشم هایت بیاموزی که چشم آیینه روح است ،
و عشق و مهربانی را می توان با نگاه در تمام عالم پراکند ...

کافی است به دلت یادآوری کنی همیشه دل هایی هستند
که درد امانشان را بریده و احتیاج به همدلی دارند ...

کافی است به گوشهایت یاد دهی که می توانند سنگ صبور باشند ،
حتی اگر صبوری سنگین شان کند ...

کافی است یاد بگیری انسان بودن فقط زنده بودن نیست ؛
باید زندگی کرد ،

و زندگی چیزی جز مهربانی و عشق ورزیدن به آفریده های خداوند نیست ...